Project Room #6 Η Μέρα Ξεκινά τη Νύχτα | Λευτέρης Τάπας

Το NiMAC [Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας, Συνεργασία: ΄Ιδρυμα Πιερίδη] παρουσιάζει στο πλαίσιο του θεσμού Project Room την έκθεση του εικαστικού Λευτέρη Τάπα με τίτλο Η μέρα ξεκινά τη νύχτα.

Μέσω του Project Room, το Κέντρο προσκαλεί καλλιτέχνες να χρησιμοποιήσουν τον χώρο του NiMAC ως ένα τρισδιάστατο πεδίο έκφρασης, όπου μπορούν να αναπτύξουν τις εικαστικές, εννοιολογικές και φιλοσοφικές τους αναζητήσεις στη χωρική πραγματικότητα των τριών διαστάσεων.

Ο Λευτέρης Τάπας επιλέγει να εστιάσει στη σύζευξη των αντιθέτων –του φωτός με το σκοτάδι– και μέσα από μία επαναληπτική και αναστοχαστική διαδικασία αναζήτησης προσκαλεί τον θεατή σε ένα συναρπαστικό ταξίδι προς το φως.

Όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, η πορεία στον χώρο της έκθεσης είναι «μια κυκλική διαδικασία, μια Σισύφεια πορεία, που εξελίσσεται κλιμακωτά, ξεκινώντας από ένα χώρο που παραπέμπει στη νύχτα και σιγά σιγά διασχίζοντας τον, το σκηνικό αλλάζει για να γίνει μέρα. Ένας αέναος κύκλος που μόλις τελειώσει ξεκινάει πάλι από την αρχή. Η σειρά που έχουν τα έργα σχετίζεται με τις ώρες, πρόκειται για μια διφορούμενη πορεία μέσα στον χρόνο, από το σούρουπο ως την αυγή και από την ανατολή μέχρι τη δύση.» Ο θεατής περιπλανιέται μέσα στο σκηνικό ενός τοπίου που υποδηλώνει έναν μαγικό κόσμο από φυσικά φαινόμενα ή στοιχεία, όπως το λυκόφως, η ανατολή και το ηλιοβασίλεμα, μέσα στα οποία συνδέονται με ποιητικές αντιστοιχίες το απρόβλεπτο της θάλασσας, ο ορίζοντας που χωρίζει το γνωστό από το άγνωστο ή το memento mori μιας έκλειψης.

Η έκθεση Η μέρα ξεκινά τη νύχτα περιλαμβάνει σχέδια με μολύβι και μελάνι, εγκαταστάσεις γλυπτών από χαρτί και jesmonite, μεγάλων διαστάσεων κοπτικά, ήχο και εγκαταστάσεις με βίντεο animation για να συνθέσει μια ατμόσφαιρα ή περιβάλλον που μελετά τον χρόνο, τον χώρο, την ελπίδα και την ανάγκη για ένα εσωτερικό μετασχηματισμό-μεταμόρφωση.

Σε αυτούς τους δύσκολους αλλά και απειλητικούς για τον πλανήτη μας καιρούς, ο Λευτέρης Τάπας υποδεικνύει την ανάγκη για μια ουσιαστική «επιστροφή» του ανθρώπου στις απαρχές του, στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του με τη φύση αλλά και με τον εαυτό του. Μια σχέση που οδηγεί στη σύζευξη των αντιθέτων, στην οποία η τελετουργία συνυπάρχει με την τεχνολογία, και η τεχνητή νοημοσύνη βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με τη νοημοσύνη των προγόνων μας.

 

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Λευτέρης Τάπας (γ. 1974) ζει και εργάζεται στη Λεμεσό. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Kent Institute of Art and Design και στο Πανεπιστήμιο του Kent στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων σε Κύπρο, Ελλάδα, Αυστρία, Βέλγιο, Ολλανδία και Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ενώ έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές σε όλη την Ευρώπη. Το 2009, ολοκλήρωσε μία μνημειώδη μόνιμη εγκατάσταση για το διεθνές αεροδρόμιο της Λάρνακας σε πρόταση του επιμελητή Γιάννη Τουμαζή. Η εγκατάσταση είναι εμπνευσμένη από την κυπριακή χλωρίδα και πανίδα και κοσμεί το γυάλινο ταμπλό που καλύπτει ολόκληρη την περιοχή check-in στο ισόγειο του αεροδρομίου της Λάρνακας. Η τελευταία του έκθεση Archipelago αποτέλεσε την πέμπτη κατά σειρά ατομική του έκθεση. Ο Λευτέρης Τάπας αντιπροσωπεύεται από την CAN Christina Androulidaki Gallery στην Αθήνα.

Ο θεσμός Project Room

Μέσω του ετήσιου θεσμού Project Room, το Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας, Συνεργασία: Ιδρυμα Πιερίδη επιχειρεί την ανίχνευση του κυπριακού εικαστικού τοπίου. Με τον θεσμό αυτό, που ξεκίνησε το 2009, το Κέντρο προτείνει ένα καινούργιο «έργο», ένα πλαίσιο, το οποίο πηγάζει μέσα από τον ίδιό του τον χώρο και σηματοδοτεί, κάθε φορά, μια καινούργια αρχή στον τρόπο λειτουργίας του.

Το Project Room, ένας διαφορετικός κάθε φορά χώρος ή ακόμη και το σύνολο των χώρων της Παλιάς Ηλεκτρικής, διαχωρίζεται, αποκτά τη δική του υπόσταση και μετατρέπεται σε ένα εκκολαπτήριο, ένα περιβάλλον το οποίο προωθεί τις συνεργασίες, την πολυμορφία και το ρίσκο. Ένας ανοικτός και ευέλικτος χώρος στον οποίο ανερχόμενοι αλλά και καταξιωμένοι καλλιτέχνες μπορούν να έλθουν σε επαφή, να επικοινωνήσουν και να ανταλλάξουν ιδέες μέσα από ήδη υπάρχοντα έργα, η έργα που θα κατασκευαστούν ειδικά για τον χώρο.

Το Project Room μέσω των εναλλακτικών προτάσεων του (συζητήσεις, θεωρητικές παρουσιάσεις, εκθέσεις, περφόρμανς κ.ά.) προκαλεί στην ουσία τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε την τέχνη σήμερα. Επιπλέον, το Project Room επιδιώκει την προώθηση της καλλιτεχνικής έρευνας, της πειραματικής έκφρασης και διερεύνησης, συμβάλλοντας έτσι στην ανίχνευση καινούργιων διόδων στη σύγχρονη τέχνη και στην ουσιαστική εμπλοκή και κατανόηση των σύγχρονων μηχανισμών σκέψης.

Το Project Room #1 (2009) είχε σαν καλεσμένη την εικαστικό Ελίνα Ιωάννου, η οποία παρουσίασε την εγκατάσταση Caught in the Act.

Το Project Room #2 (2010) προσκάλεσε τους καλλιτέχνες Αντώνη Αντωνίου και την ομάδα Paravan Proactions (Μελίτα Κούτα και Χάρης Καυκαρίδης), οι οποίοι συνεργάστηκαν για την παρουσίαση του RainZonanceS 3, εγκατάσταση η οποία αποτελείτο από τρία βασικά στοιχεία, ένα περιβάλλον ηχοτοπίου, μία πλατφόρμα/σκηνική περιοχή και μια σειρά από παράλληλα δρώμενα με προσκεκλημένους καλλιτέχνες.

Το Project Room #3 (2011) προσκάλεσε τον καλλιτέχνη Παναγιώτη Μιχαήλ, ο οποίος είχε προτείνει ένα πρότζεκτ που διαπραγματευόταν την εικαστική και την αφηγηματική εκδοχή της θεατρικής πράξης με τίτλο Scenic Affairs.

To Project Room#4 (2011) σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε είχε ως καλεσμένη τη γνωστή Γερμανίδα καλλιτέχνιδα/φωτογράφο Ricarda Roggan, η οποία παρουσίασε την καινούργια της δουλειά, που έγινε στην Κύπρο, με τίτλο Preparation Stage.

To Project Room#5 (2014) σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας και Συντήρησης των Μουσείων της Γαλλίας είχε ως καλεσμένη τη γνωστή Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα Suzan Kleinberg η οποία παρουσίασε την καινούργια της βίντεο-εγκατάσταση με τίτλο Kairos.

Ωράριο έκθεσης:

Τρίτη – Σάββατο: 10:00 – 21:00