One Hundred Fifty Eight Attempts for Revision

Ο Διεθνής Σύνδεσμος Φωτογραφίας & Θεωρίας [International Association of Photography & Theory (IAPT)] εγκαινιάζει το πρότζεκτ PHCommission, μια διετή δραστηριότητα που προσκαλεί καλλιτέχνες να υποβάλουν προτάσεις που διερευνούν τις σύγχρονες προοπτικές στις φωτογραφικές πρακτικές και πειραματίζονται με την ιδέα του βιβλίου ως μιας εναλλακτικής πλατφόρμας καλλιτεχνικής παρέμβασης. Σε συνεργασία με το NiMAC, η πρώτη έκδοση του PHCommission παρουσιάζει το έργο του καλλιτέχνη Νικόλα Λαμπούρη, με τίτλο One Hundred Fifty Eight Attempts for Revision, σε επιμέλεια Έλενας Στυλιανού και Γιάννη Τουμαζή.

Η έκθεση One Hundred Fifty Eight Attempts for Revision αποτελείται από τέσσερις τόμους: το τρίτομο έργο Propaedeutics on Memorial Structures (2018–2020), που διερευνά την κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική κατάσταση μνημείων και αναθηματικών αρχιτεκτονημάτων στην Κύπρο, και το We Never Had Winners (2021).

Το Propaedeutics on Memorial Structures Vol. I (2019) μελετά, αποδομεί και αναπαριστάνει μια σειρά από μνημεία στο νότιο τμήμα του νησιού και επιχειρεί να αμφισβητήσει τις έννοιες που σηματοδοτούν. Το Propaedeutics on Memorial Structures Vol. II (2020) καταγράφει το έργο και την πρόταση του Γιώργου Γεωργίου (1942–2008) για την κατασκευή ενός δημόσιου μνημείου αφιερωμένου στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄. Μεταξύ 1990 και 1994, ο Ελληνοκύπριος γλύπτης εργαζόταν πάνω σε μια ιδέα για ένα γλυπτό-μνημείο που θα τιμούσε την εικοστή επέτειο του θανάτου του Μακαρίου. Το Propaedeutics on Memorial Structures Vol. III (2018) διερευνά την κατάσταση των αναθηματικών αρχιτεκτονημάτων και των μνημείων ως πολιτιστικών αντικειμένων σε σχέση με τις φωτογραφικές τους αναπαραστάσεις. Το έργο εξετάζει επίσης την πράξη της φωτογράφησης και της οικειοποίησης φωτογραφικών εγγράφων ως απόδειξη μιας συγκεκριμένης ιστορικής αφήγησης. Μέσα από μη προφανείς σηματοδοτήσεις τόσο σε αντικείμενα όσο και σε φωτογραφικά αρχεία, το πρότζεκτ στοχεύει να εξετάσει με κριτικό πνεύμα τις αμφισβητούμενες διατυπώσεις των συλλογικών, εθνικών και πολιτιστικών αφηγήσεων που σχετίζονται με αυτούς τους χώρους.

Το We Never Had Winners (2021) λειτουργεί ως πρωταρχικό σημείο αναφοράς του τρίπτυχου πρότζεκτ που τιτλοφορείται Propaedeutics on Memorial Structures Vol. I, II & III, διερευνώντας την κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική κατάσταση των μνημειακών κατασκευών της Κύπρου. Το τελευταίο μέρος του πρότζεκτ εξετάζει το μνημείο και την εκτεταμένη λειτουργία του ως αντικειμένου—τη συμβολική χρήση του υλικού λες και γεφυρώνει το παρελθόν με το μέλλον στον παρόντα χρόνο. Τα υλικά αντικείμενα που γίνονται παράγοντες μνήμης, μνημεία, μετατρέπονται σε συναισθηματικά ιστορικά τεχνουργήματα μέσα από τα οποία μπορεί να προκύψει η διαρκής (επαν)εγγραφή της επίμαχης ιστορίας (ή των επίμαχων ιστοριών).