«…σε ποιά θάλασσα με ξέχασες να πνίγομαι…» Παναγιώτης Τανιμανίδης

O Παναγιώτης Τανιμανίδης, ερευνητικός, τολμηρός και καινοτόμος, αναπτύσσει τη δική του προσωπική έκφραση δρώντας ανάμεσα στη ζωγραφική και τη γλυπτική με τρόπο μοναδικό που δεν σχετίζεται με κανενός άλλου από τους ομότεχνους του.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης γράφει γι’ αυτή την έκθεση:
“Σενάριο: Πετάω ένα μπουκάλι μ’ ένα μήνυμα στον Θερμαϊκό κι αρχίζει αυτό το ταξίδι του, απ’ τα σκουριασμένα βυζαντινά κύματα του Ελλησπόντου στα μυστικά αιγαία νερά, για να χαθεί στα Ελληνόφωνα κύματα στις Συρακούσες και στην Καλαβρία, για να πνιγεί στα Αφροδίσια νερά της Αμμοχώστου. Και εγώ κάθομαι και το περιμένω σ’ ένα αχειροποίητο Θερμαϊκό, κι αυτό δεν έρχεται γιατί κάθε μια θάλασσα διάβασε το μήνυμα αλλιώς και μ’ έβρεξε αλλιώς.

Κι έτσι τα έργα γίνηκαν πότε κασετόφωνα (για να γράψουν και να παίζουν), πότε παλιοί παππούδες στις εξώπορτες, και πότε κουτσομπόλες πλύστρες για να βρω το μυστικό σύνορο της άγνωστης θάλασσας…”.

Η θεωρητικός της τέχνης Σάνια Παπά λέει για τον Παναγιώτη Τανιμανίδη:
“Ο Παναγιώτης Τανιμανίδης, γλύπτης, ζωγράφος, σιδηρουργός, μάστορας και χειρωνάκτης, αναζητά μέσα από μια φαινομενολογική θεώρηση του κόσμου, από την εμπειρία των μαθηματικών και της φυσικής, τη σύζευξη στοχαστικής σκέψης και πειραματισμού και της έμφυτης μυθοποιητικής ικανότητας του παιδιού, τον υψηλότερο δυνατό βαθμό εξέλιξης του έργου του με συνεχείς νεότροπες αφετηρίες σκέψης και μεθόδους.

Ο καλλιτέχνης επαναφέρει τις έννοιες της επίμονης χειρωνακτικής δημιουργίας του έργου τέχνης, μ’ ένα ιδιόμορφο τρόπο γλυπτικής επεξεργασίας του σιδήρου. Δεν αναπαράγει χρησιμοποιημένα μοντέλα αλλά ποιεί, σύμφωνα με την αρχαία σημασία του όρου. Έργο σημαίνει παράγωγο μιας φύσης εξαιρετικής (κάλλος ψυχής), αυτό της αρετής.

Οι σιδερένιες κυμάνσεις μεταμορφώνονται σε πρωτογενή ελατήρια, σιδερένιους σωλήνες, ελικοειδείς σούστες ή διάτρητες λωρίδες με μικροσκοπικές οπές που προκαλούν σχεδιαστικές ταλαντώσεις και θροΐσματα του γλυπτικού χώρου, ενώ οι παλμικές ηχητικές δονήσεις εμψυχώνουν το έργο. Αυτό οράται και συγχρόνως ακούγεται, ως όργανο μιας εσωτερικής μουσικής των τοπίων. Στα διάτρητα σημεία της σύνθεσης ο καλλιτέχνης συναρμόζει έτοιμα αντικείμενα, ζυγαριά, ποντικοπαγίδες, πιπίλες, σφενδόνη, ρολόι, χάρακα, εξημερώνει τις τάσεις, εντάσεις και αντιστάσεις τους, την απειλητική σκληρότητα των επικίνδυνων ελατηρίων με τις αέρινες γαλάζιες επιχρωματίσεις όπως και τις μετακινούμενες διπλοτυπωμένες εικόνες “αυταπάτης” που ακολουθούν ένα ελεύθερο ή ένα αυστηρά δομημένο ανάπτυγμα στο χώρο.”

Μέσα στα πλαίσια της έκθεσης, το βράδυ των εγκαινίων στις 7.30μ.μ., η Έλενα Χριστοδουλίδου θα παρουσιάσει ένα χορευτικό Happening ανάμεσα στα έργα του Παναγιώτη Τανιμανίδη στη μεγάλη αίθουσα του Δημοτικού Κέντρου Τεχνών Λευκωσίας.