hypersurfacing
Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου 2020, 19:00 – 21:00
Θέατρο Πόλης ΟΠΑΠ
‘Haptic’ surfaces: pedagogy and entanglement
Διάλεξη της Natascha Sadr Haghighian, συντονίζει ο Ryan Inouye
Με αφορμή την 25η επέτειο από την ίδρυσή του, και στο πλαίσιο του φόρουμ hypersurfacing, τo NiMAC [Δημοτικό Κέντρου Τεχνών: Συνεργασία Ίδρυμα Πιερίδη], σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε Κύπρου, παρουσιάζει την ανοιχτή διάλεξη της καλλιτέχνιδας Natascha Sadr Haghighian, με συντονιστή τον επιμελητή Ryan Inouye. Μέσα από πολλαπλές οδούς, προκύπτει μια συζήτηση αναφορικά με την έννοια της συλλογικής αυτενέργειας και η οποία αποσκοπεί στην αναθεώρηση των σύγχρονων ιδεολογικών δομών που αφορούν τη νόηση, την παιδεία και την εξουσία. Η Haghighian και ο Inouye έχουν ήδη συνεργαστεί για το βιβλίο How to Spell the Fight, το πέμπτο βιβλίο της σειράς Kayfa ta – μια εκδοτική πρωτοβουλία των Maha Maamoun και Ala Younis. Η σειρά Kayfa ta αποτελείται από μονογραφίες που παίρνουν τη μορφή εγχειριδίων οδηγιών τα οποία καταλαμβάνουν τον χώρο εκείνο που βρίσκεται ανάμεσα στο τεχνικό και το αναστοχαστικό, το καθημερινό και το υποθετικό, το εκπαιδευτικό και διαισθητικό, το πραγματολογικό και το μυθοπλαστικό. Το How to Spell the Fight μπορεί να λειτουργήσει ως εφαλτήριο για στοχασμούς σχετικά με την υπερ-επιφάνεια από άποψη παιδαγωγικής και συμμετοχικότητας, αλλά και σε σχέση με τις ‘απτικές’ επιφάνειες που βρίσκονται ανάμεσα μας και διευρύνουν την αντιληπτική μας ικανότητα.
Η Natascha Sadr Haghighian εκπροσώπησε τη Γερμανία στη Μπιενάλε Βενετίας 2019, αλλάζοντας το όνομα της σε Natascha Süder Happelmann. Μέσω της Helene Duldung, την οποία είχε ορίσει ως εκπρόσωπό της, επεξήγησε πως το ψευδώνυμό της αποτελεί αμάλγαμα αυτόματων διορθώσεων και ανορθογραφιών του ονόματός της, το οποίο παράχθηκε μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή με υλικό από 30ετή αλληλογραφία της Haghighian με διάφορους κρατικούς φορείς. Με το ιδιαίτερα πολιτικό της έργο, η καλλιτέχνιδα χρησιμοποιεί την περφόρμανς, την εγκατάσταση, τον ήχο και τον λόγο για να εξερευνήσει θεματικές που αφορούν τον πολιτισμό, την ταυτότητα και την έννοια του ανήκειν.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Haghighian παίζει με την έννοια της ταυτότητας – η άρνησή της να κατηγοριοποιηθεί μέσα από συμβατικές βιογραφικές πληροφορίες διαποτίζει μεγάλο μέρος του έργου της. Το 2004 εγκαινίασε τον δικτυακό τόπο bioswop.net, όπου οι επισκέπτες μπορούν να δανείζονται αποσπάσματα από τα βιογραφικά σημειώματα άλλων επισκεπτών. Επίσης, η καταχώριση για την Haghighian στην αγγλική Wikipedia συμπεριλαμβάνει αντιφατικές πληροφορίες αναφορικά με την ταυτότητά της. Για παράδειγμα, το τόπος γέννησής της αναγράφεται ως «γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1987 ή στο Sachsenheim το 1968 ή στην Αυστραλία το 1979 ή στο Μονακό το 1979 ή στην Τεχεράνη το 1967 ή στο Λονδίνο το 1966 ή στο Ιράν το 1953».
Η Haghighian συνήθως δεν αναφέρεται ευθέως στα πολιτικά ζητήματα. Αντ’ αυτού επιλέγει να ασχοληθεί με κοινά μυστικά και ταμπού της σύγχρονης κοινωνίας. Στην έκθεση που παρουσίασε το 2013 στην Galerie König, στο Βερολίνο, η Haghighian εξέτασε το ζήτημα του εμπορίου όπλων μέσα από τη δημιουργία μιας ρέπλικας του Γερμανικού άρματος μάχης Leopard 2A7+. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να ρίξει φως στο γεγονός ότι η Γερμανία αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο εξαγωγέα όπλων στον κόσμο. Στην ηχητική ηχογράφηση που συνοδεύει το έργο η Haghighian ακούγεται να διαβάζει έγγραφα αναφορικά με την άσκηση εγκεκριμένης από το κράτος βίας. Για την documenta 14, εντάχθηκε στην κολεκτίβα καλλιτεχνών Society of Friends of Halit για να διερευνήσει τη δολοφονία του 21χρονου Halit Yozgut, – υιός Τούρκων μεταναστών ο οποίος δολοφονήθηκε το 2006 από μια τρομοκρατική ομάδα Νεοναζί. Για την έκθεση, η καλλιτέχνιδα παρουσίασε τα αποτελέσματα της συνεργασίας της με ειδικούς εγκληματολόγους, τα οποία παράχθηκαν με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και αποκαλύπτουν νέα στοιχεία σχετικά με την υπόθεσή του Halit Yozgut.
Η Natascha Sadr Haghighian ζει στο Βερολίνο. Η πρακτική της βασίζεται στην έρευνα και περιλαμβάνει μια πληθώρα από μορφές και μορφότυπους, ανάμεσά τους το βίντεο, η περφόρμανς, η εγκατάσταση, ο λόγος και ο ήχος. Στη θέση βιογραφικού σημειώματος, η Sadr Haghighian επιθυμεί να στρέψει το βλέμμα των αναγνωστών στον ιστότοπο: www.bioswop.net όπου καλλιτέχνες και άλλοι επαγγελματίες στον τομέα του πολιτισμού μπορούν να δανειστούν, να ανταλλάξουν και να συνθέσουν τα βιογραφικά σημειώματά τους για ποικίλες χρήσεις. Η ιστοσελίδα εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2004 και αποτελεί έργο σε εξέλιξη. Αποσκοπεί στην ανταλλαγή βιογραφικών σημειωμάτων από όλο και περισσότερα άτομα για σκοπούς εκπροσώπησης, όπως, για παράδειγμα, σε καταλόγους. Το πρότζεκτ επιδιώκει να καταστήσει ακόμα πιο ‘περιττή’ τη συγκεκριμένη πτυχή της παραγωγής ενός καλλιτέχνη. Η bioswop επιθυμεί, τέλος, να υπονομεύσει το αντικείμενο των καλλιτεχνικών βιογραφικών ή βιογραφικών σημειωμάτων, ή τουλάχιστον να τα μετατρέψει σε κάπως πιο διασκεδαστικά αναγνώσματα.
Ο Ryan Inouye είναι συνεργάτης επιμελητής στη 12η Μπιενάλε της Sharjah.
Από το 2010 μέχρι το 2013 εργάστηκε ως βοηθός επιμελητής και βοηθός επιμέλειας στο New Museum, στη Νέα Υόρκη, όπου εστίασε στην Τριενάλε του New Museum 2012: The Ungovernables και στην πρωτοβουλία: Museum as Hub. Οργάνωσε τα πρότζεκτ: Museum as Hub: Center for Historical Reenactments: After-after Tears (2013) και Museum as Hub: Steffani Jemison and Jamal Cyrus: Alpha’s Bet Is Not Over Yet!, με τον Ethan Swan (2011), αλλά και φιλοξενίες καλλιτεχνών με το περιοδικό Chimurenga, στην Κέιπ Τάουν (2013), και το Desire Machine Collective, στην Γκουαχάτι της Ινδίας (2013). Από το 2006 μέχρι το 2010 τέλεσε βοηθός επιμέλειας στο REDCAT, Λος Αντζελες. Μεταξύ άλλων, έχει γράψει για το έργο των Abraham Cruzvillegas, Iman Issa, Invisible orders, Lee Kit, Apichatpong Weerasethakul. Ζει και εργάζεται στη Sharjah.
H ομιλία θα δοθεί στα αγγλικά. Η εκδήλωση είναι ανοικτή στο κοινό και η είσοδος ελεύθερη.
Η διάλεξη της Natascha Sard Haghighian έγινε εφικτή με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε Κύπρου.
Μετά τη διάλεξη θα ακολουθήσει το ηχητικό σετ Death in Everyday Life… Is this the Bardo? από τον Άγιο Λοΐζο (20’) και η περφόρμανς How to: Happy Acid από τον Παναγιώτη Μηνά (20’).
Η κουλτούρα των «how to» βίντεο, που επικρατεί στο ΥouΤube, οι μετα-διαδικτυακές πρακτικές και οι κουλτούρες των κλαμπ αποτελούν τις κύριες θεματικές στην περφόμανς του Παναγιώτη Μηνά, που θα πραγματοποιηθεί παράλληλα με ένα σετ ζωντανής μουσικής από τον Whirl-Dos. Οι δυό τους συνεργάζονται συχνά για παραγωγή ήχου ή σε πλατφόρμες ζωντανής μουσικής και αποτελούν, επίσης, μέλη της δισκογραφικής εταιρίας Honest Electronics. Σε αυτή την περίπτωση, η παραγωγή μετατρέπεται σε περφόρμανς. Ο Μηνά ενδιαφέρεται για κοινωνικά φαινόμενα και για την ανάλυση της ποπ κουλτούρας. Τα memes, τα viral βίντεο, η ποπ μουσική, και η κοινωνική ιδεολογία έχουν όλα θέση στις περφόρμανς, στις εκθέσεις, στις δημοσιεύσεις και στις μουσικές κυκλοφορίες του. Περιγράφει τον εαυτό του ως έναν ‘αντι-δημιουργό’ που συχνά κινείται στο μεταίχμιο μεταξύ παρωδίας, δημιουργικής ιδιότητας, μίμησης και πραγματικότητας.
