Δημήτρης Μυταράς

“Δημήτρης Μυταράς. Μια αιχμηρή παρουσία στην ελληνική πνευματική ζωή. Η τέχνη του δεν σε αφήνει σε ησυχία. Δεν μπορείς να τη λησμονήσεις. Κατά τούτο, και όχι μόνο, είναι μνημειακή”. Μ’ αυτά τα λόγια χαρακτηρίζει η κα. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης της Ελλάδας και καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, τον Δημήτρη Μυταρά.

Ο ίδιος ο Μυταράς είπε κάποτε: “Είδα από τα πρώτα μου σχέδια τι άνθρωπος ήμουν. Είχα μια κριτική διάθεση απέναντι στα πράγματα, η οποία εκφράστηκε με διάφορους τρόπους. Οι τρόποι αυτοί άλλοτε “εσωτερικοί”, άλλοτε “ορατοί” σαν αντιδράσεις στα γεγονότα, εκφράζονται έμμεσα με τη ζωγραφική. Γιατί η τέχνη είναι έμμεσος τρόπος για ν’ αποδίδεται η αλήθεια”.

Και πάλι η κα. Λαμπράκη-Πλάκα, λέει για την τέχνη του Μυταρά: “Η τέχνη του Μυταρά είναι ανθρωποκεντρική. Οι σπάνιες παρασπονδίες σ’ αυτό τον κανόνα τον επιβεβαιώνουν, όπως και στην αρχαία τέχνη. Πλάι στον άνθρωπο, οι κατοικίδιοι φίλοι του, ιδιαίτερα ο σκύλος. Τα άψυχα, όταν υπάρχουν, δεν είναι άψυχα. Εμψυχώνονται για να τη δηλώσουν: μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα στα “ατυχήματα”, δρόμοι μεγάλης κυκλοφορίας, έπιπλα εσωτερικού χώρου. Το χρώμα στην τέχνη του Δημήτρη Μυταρά δεν ξεχωρίζει από το σχέδιο. Γιατί ο ζωγράφος σχεδιάζει με το χρώμα, με το χρώμα τονίζει τον όγκο και τον χώρο. Ο Μυταράς αγαπάει το καθαρό και δυνατό χρώμα, τις έντονες αντιθέσεις. Στα έργα του κυριαρχούν τα θερμά, το κόκκινο, το κίτρινο, χρώματα με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση, που εντείνονται στη συμπαράθεση τους με το μαύρο και το μπλε. Παρόλο τον φαινομενικό αυθορμητισμό, όλα – χρωματικές σχέσεις, ποσότητες και εντάσεις – είναι σταθμισμένα. Το αποτέλεσμα το βιώνουμε στο νευρικό μας σύστημα. Η ζωγραφική του Μυταρά είναι έντονα εκφραστική, σχεδόν δραματική, κι’ αυτό δεν οφείλεται στο θέμα αλλά στον ίδιο τον γενετικό της κώδικα, στην ουσία του ύφους του. Ο Μυταράς μας μεταφέρει στα άδυτα του προσωπικού φανταστικού μουσείου του. Σπαράγματα έργων, μορφές γνώριμες διεκδικούν τη θέση τους μέσα σ’ αυτό το παλίμψηστο της μνήμης και της φαντασίας. Η συνοίκηση δεν είναι ειρηνική, όπως ακριβώς συμβαίνει στη ζωή και την κοινωνία. Αυτό τον “πόλεμο”, τις συγκρούσεις, τις υπεροχές, τις ήττες αισθητοποιεί με μέσα ζωγραφικά, εκφραστικά ο καλλιτέχνης στα μεγάλα “πεδία μάχης” που ξεδιπλώνουν μπροστά μας οι τελευταίοι του πίνακες. Έργα με ακραία δραματικότητα όπου επιστρατεύεται όλη η τεχνική σοφία του ζωγράφου”.

Στα εγκαίνια της έκθεσης θα παρευρίσκεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης.